Premature Termination is geen seksuele disfunctie of een andere DSM-5 classificatie, al komt het verschijnsel wel veel voor in de GGZ. Het is het voortijdig afhaken of wegblijven van de cliënt. Lang werd een percentage van 50% gezien, wat overigens bizar is, maar na een nieuwe meta-analyse uit 2012 blijkt het percentage zo rond de 20% te liggen. 1 op de 5 cliënten besluit dus op een gegeven moment om niet meer terug te komen. Er bestaan natuurlijk verschillende redenen hiervoor en we kunnen ook discussiëren over wat voortijdig is, maar we zullen er ook eens over na moeten denken over wat het over ons zegt ipv het aan de cliënt toe te schrijven in termen van niet-gemotiveerd zijn, ernstigere problematiek, as II, enz. Lukt het wel om mensen hoopvol te stemmen? Is de intake geen take-over of kruisverhoor? Een intake hoort te zorgen voor engagement, een gezamenlijk begrijpen (veel mensen die afhaken, geven aan zich niet begrepen te hebben gevoeld) en overeenstemming over de doelen en de taken van de therapie. Hebben we oog voor dreigende breuken en kunnen we die herstellen? We moeten ons de vraag stellen wat wij therapeuten kunnen leren en verbeteren nav een misgelopen therapie. Fouten maken is niet erg, niet leren van fouten wel.
