In de praktijk zie ik dagelijks vele mensen worstelen met een lastig, taai en veelvoorkomend patroon:
in bijna heel je doen en laten gericht zijn op het oordeel van een ander.
In vele varianten:
Proberen te voldoen aan de verwachtingen van anderen;
Het krijgen van bevestiging, erkenning of waardering;
Het najagen van roem, bewondering, succes of status;
Het krampachtig, koste wat het kost, voorkomen van kritiek, teleurstelling of afwijzing
En het kost veel, de prijs is hoog. Heel hoog. Het gaat ten koste van jezelf.
Waarom het niet zo’n goed idee is de touwtjes in handen van een ander te leggen?
Als je je eigenwaarde afhankelijk maakt van het oordeel van anderen, word je ongelofelijk kwetsbaar. Het is alsof je eigenwaarde een beker met gaatjes in de bodem is. Zolang er maar steeds wat in wordt gegoten, blijft de beker goed gevuld. Zolang je maar bevestiging (waardering, likes) krijgt, is je eigenwaarde op peil, maar zodra dat even uitblijft, loopt het keihard weg.
Het is alsof je in een tredmolen stapt en hoopt, door maar hard genoeg te rennen, op een fijne plek aan te komen. Ik zie velen illusies najagen en daar doodongelukkig van worden.
Hoe andere mensen oordelen, ligt niet in onze macht. Hoe graag je dat soms ook zou willen. Je daar dus van afhankelijk maken en door laten leiden, maakt je machteloos.
En stel verder nou dat je iemand treft die altijd negatief oordeelt. Het is altijd waardeloos, wat je ook doet. Dat heeft niets met jou te maken, maar met hoe deze persoon de wereld ziet. Proberen om deze mensen te pleasen, een positief oordeel over jou te ontlokken, brengt je een berg ellende. Het maakt je leven tot een hel. Er zijn nou eenmaal ouders, bazen, collega’s, mensen, die alles door een negatieve lens bezien. En daar kun jij niets aan doen.
Het is ook niet aan jou. Hoe een ander oordeelt, is de taak van de ander. Je hebt alleen maar macht over je eigen oordelen, beslissingen en waarden die je probeert te volgen. En dat is al moeilijk genoeg. Probeer een goed mens te zijn, ongeacht hoe een ander daarover oordeelt.
Ik ken dit patroon zelf ook maar al te goed. Het heeft mij ook lang in zijn greep gehouden en regelmatig tuimel ik opnieuw in deze valkuil. Toch merk ik dat het mogelijk is om de ketens te verbreken en mijn eigen weg te gaan. En vandaaruit bij te dragen aan het grotere geheel.
Ik probeer een goed mens te zijn, ongeacht wat een ander daarvan vindt.